We zijn getuige van een mondiale shutdown. Scholen en grenzen gaan dicht, het openbare en sociale leven staat stil, de beurzen zijn lange tijd niet zo volatiel geweest. Het coronavirus zorgt voor existentiële onzekerheid, individueel en collectief, overal en tegelijkertijd....
De Olympische Spelen in Londen in 2012 leken het begin te worden van een lang verwachte culturele ommezwaai binnen het Perfide Albion. Een multicultureel feest, een koningin die meedeed in een James Bond spotje, een burgemeester die zich met zijn wilde haren aan een kabel voortbewoog. Engeland spotte met zichzelf en leek af te rekenen met kolonialisme, superioriteitsgevoel en koude kak. De Britten kozen voor een open samenleving en voor Europa. Heel even werd de eigen identiteit ondergeschikt gemaakt aan die van een groter, vrijer en toleranter geheel....
Jarenlang had ik niet meer aan Stefan Zweig gedacht, wiens biografieën ik heb verslonden (vooral die van Fouché, de meesterintrigant onder Napoleon) en wiens Die Welt von Gestern volgens mijn vader verplichte literatuur was. Zweig was zelfs verdwenen achter een rijtje moderne Duitse literatuur, waar ik hem onlangs weer vandaan haalde, daartoe aangemoedigd door columns en essays in verscheidene internationale media. De boodschap was steeds dezelfde: herlees Zweig, wiens wereld van gisteren over die van vandaag gaat. Laat je niet in slaap sussen door materiële en culturele succesverhalen, kijk...
Eén land, met één identiteit. Dat is wat Vladimir Poetin zijn volk heeft beloofd. Dat betekent ook één kerk, de Russisch Orthodoxe. In een land waar twintig procent van de bevolking moslim is, onderstreept Poetin de christelijke identiteit als vitaal onderdeel van zijn legitimiteit. De steun van de kerk is daarbij onontbeerlijk. De banden tussen het Moskous Patriarchaat en het Kremlin zijn zo oud als Rusland zelf. De kerk was altijd onderdanig aan de staat en een fervent aanhanger van centraal gezag. Vanaf de zestiende eeuw voorzagen de...
Boris Johnson heeft Oxford niet afgemaakt met een topcijfer maar met een zeventje. Niet omdat hij te stom was maar omdat hij veel tijd nodig had om voorzitter te worden van de conservatieve Oxford Union. Protesteren bij de hoogste instanties hielp hem niet. Hij vond dat hij recht had op een betere beoordeling, wilde een herkansing en op alle gebied de beste zijn omdat hij Boris Johnson was. Daar getuigen zijn medestudenten maar al te graag van nu hun maat premier is geworden. Een matig cijfer aan de universiteit...
Arles is vooral bekend om zijn (voormalige) stierengevechten en het jaarlijks terugkerend internationaal filmfestival, de Rencontres d’Arles. Maar het dreigt nog veel bekender te worden dankzij het LUMA Arles kunstcomplex, dat nu nog deels in de stijgers staat. Het is een ontwerp van de beroemde Canadees-Amerikaanse architect Frank Gehry, die een gelaagde, zilveren kolos bedacht, waar musea, restaurants, conferentiezalen, ateliers, laboratoria en archieven in zullen komen. Het complex zal Arles ongetwijfeld op eenzelfde manier op de kaart zetten als Gehrys Guggenheim Museum in het Spaanse Bilbao. Officieel moet LUMA...
Met 76.000 inwoners is Duitstalig België de kleinste deelstaat van België en Europa, maar ze heeft grote ambities op het gebied van democratische vernieuwing. De Duitstalige Gemeenschap gaat als eerste regio in de wereldburgers permanent bij de politieke besluitvorming betrekken om zo het vertrouwen in de democratie en de betrokkenheid bij de publieke zaak te vergroten. Iedereen vanaf 17 jaar, met woonplaats in Duitstalig België komt in aanmerking om in het gremium voor permanente burgerparticipatie te worden gekozen. Een van de initiatiefnemers is schrijver David van Reybrouck (Congo)...
De Algerijnse schrijver Kamel Daoud werd in 1970 geboren in een klein Algerijns dorp en groeide later uit tot een gevierd journalist en hoofdredacteur van Le Quotidien d’Oran. Beroemd werd hij met zijn boek ‘Meursault, contre-enquête’ (2013) in het Nederlands verschenen als 'Moussa, of de dood van een Arabier', een radicaal antwoord op Albert Camus’ ‘De Vreemdeling.’ Daoud neemt het in zijn boek op voor de Algerijn die door Camus’ hoofdfiguur Meursault zonder enige emotie wordt vermoord. Daoud slaagt erin de westerse lezer bewust te maken van zijn...
We kennen Ebony als hét blad dat zwart tot mooiste kleur op aarde maakt. Op de cover van de januari 2019 uitgave schitterde Michelle Obama, ongetwijfeld naar aanleiding van haar memoires (Becoming Michelle Obama)waarin zij steen en been klaagt over racisme in de VS. Het leven van een zwarte Amerikaan bestaat volgens haar in hoge mate uit opboksen tegen vooroordelen, vernederingen en andere vormen van discriminatie. Het nieuwste magazine dat zich geheel richt op de zwarte mondiale zwarte gemeenschap heet Nataal.Michelle Obama wordt in zekere zin op haar plaats...
Ik heb het in mijn nieuwe boek * echt geprobeerd, de Saoedische vrouw neer te zetten als 'bijna bevrijd'. Ze mag tenslotte sinds juni vorig jaar autorijden en zelfstandig een bankrekening openen. Ze mag nog niet zonder abaya de straat op, een sluier wordt nog steeds gewaardeerd, maar een beetje zonder mag ook. Ze mag naar voetbalwedstrijden en naar de bioscoop (die decennia lang verboden was). Het gaat dus tegenwoordig erg goed met de Saoedische vrouw? Dat is veel te veel gezegd, zoals dezer dagen maar weer bleek...